Romuald Drzewiecki (+2022)
Romuald Drzewiecki urodził się 25 listopada 1933 roku w Gniewkowie na Kujawach. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego imienia Jana Kasprowicza w Inowrocławiu został studentem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył studia w 1955 roku, uzyskując dyplomy w zakresie malarstwa (w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego) oraz architektury wnętrz (w pracowni prof. Stefana Narębskiego).
Po studiach prowadził aktywną działalność artystyczną z malarstwa, architektury wnętrz, scenografii i wystawiennictwa. W 1964 roku został nauczycielem akademickim na Wydziale Sztuk Pięknych. Zajmował kolejno stanowiska: asystenta, adiunkta, docenta, a od 1990 roku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W latach 1976–1996 był kierownikiem Zakładu Kształcenia Form Plastycznych przekształconego następnie w Zakład Plastyki Intermedialnej (obecnie Katedra Intermediów). W latach 1978–1981 piastował stanowisko wicedyrektora Instytutu Artystyczno-Pedagogicznego, a w latach 1992-96 dyrektora Instytutu. Od 1996 do roku 2002 pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Pięknych UMK.
Prof. Romuald Drzewiecki był wielokrotnie odznaczany: Złotym Krzyżem Zasługi (1980), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem Edukacji Narodowej (1995) oraz Medalem za zasługi położone dla rozwoju Uczelni (2002). Ponadto otrzymał Medal 40-lecia UMK za wkład pracy w jego rozwój (1987), Medal 50-lecia Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (1995) i Medal 50-lecia Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1996). Został też uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Był wielokrotnie uczestnikiem posiedzeń Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, był również opiekunem i recenzentem w wielu przewodach kwalifikacyjnych na stanowiska docenta, adiunkta oraz współautorem programów dydaktycznych. Od 1966 roku mieszkał w Warszawie.
Działalność artystyczna z zakresu malarstwa. Zorganizował dziesięć wystaw indywidualnych. Wielokrotnie brał udział w wystawach ogólnopolskich, takich jak: Ogólnopolska Wystawa Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki (Sopot 1959, 1963, 1965), III Międzynarodowe Biennale Grafiki (Kraków 1964), II O.W. Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin 1965), II Festiwal Rysunku (Wrocław 1968). Często uczestniczył też w wystawach środowiskowych i grupowych w Toruniu i w Warszawie, takich jak wystawy okręgowe, wystawy ,,Grupy Toruńskiej”, Festiwale Sztuk Pięknych (Warszawa), wystawa ,,Tumult” (Toruń), „Kształcenie artystyczne w Wilnie i jego tradycje”, (Toruń). W latach 1958–1965 był współzałożycielem i członkiem „Grupy Toruńskiej”. Wielokrotnie uczestniczył w plenerach koszalińskich w Osiekach.
Działalność artystyczna z zakresu architektury wnętrz. Wykonał ponad czterdzieści realizacji w zakresie architektury wnętrz, w tym: kawiarnia „Modry fartuch” (Toruń, 1959 – zespołowo), dworzec kolejowy Toruń Główny (1965, całkowita modernizacja – zespołowo), Książnica Miejska (Toruń, 1973), miasteczko uniwersyteckie w Toruniu (dom studencki, budynek stołówki akademickiej, hotele asystenckie – 1969/1970), miasteczko uniwersyteckie w Gdańsku (zespół budynków Wydziału Humanistycznego, zespół budynków Wydziału Fizyki i Matematyki (1973/1974 – zespołowo), Dom Przyjaźni (Warszawa 1980 – zespołowo: główny projektant z zakresu architektury wnętrz); liczne domy kultury, sklepy, restauracje, kawiarnie, biblioteki.
Działalność z zakresu scenografii. Wykonał trzynaście realizacji pełnospektaklowych, głównie w teatrach lalkowych.
Działalność z zakresu wystawiennictwa. Wielokrotnie organizował wystawy stałe, okazjonalne, indywidualne i problemowe. Ważne w jego dorobku były realizacje tematyczne, które powstały w toruńskim Muzeum Okręgowym: „500 lat unii brzeskiej” – 1996, „Kształcenie artystyczne w Wilnie i jego tradycje” – 1996, „200 lat tradycji Wydziału Sztuk Pięknych – 1997, „Tempus Tene” – 2000, „Skarb ze Skrwilna” – 2000, „Skarby toruńskiej katedry – 2002, „Ciepłe piękno – 2003.
