Dyscyplina Sztuki Plastyczne i Konserwacja Dzieł Sztuki
OD 21.03 "EFEKT DALEKOWZROCZNOŚCI" W GALERII FORUM
Zapraszamy do Galerii Forum na otwarcie wystawy "Efekt Dalekowzroczności". Wernisaż odbędzie się 21 marca 2024 r. o godzinie 15:30. Wystawa trwa do 15.04.2024.
W wystawie udział biorą dydaktycy z kierunku Grafika Wydziału Artystycznego w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi: Anna Andrzejewska, Elżbieta Dul-Ledwosińska, Dorota Herbik, Marek Herbik, Bartek Jarmoliński, Roksana Kularska-Król, Borys Makary, Joanna Małecka, Marek Poźniak, Katarzyna Rumińska, Karol Stolarek.
https://www.facebook.com/events/431098052911335/?ref=newsfeed
EFEKT DALEKOWZROCZNOŚCI
Dalekowzroczność, określana również jako nadwzroczność, jest wadą w sposobie widzenia. To zaburzenie wzroku, według którego nie można dokładnie widzieć tego co znajduje się najbliżej, bo wszystko jest nieostre, rozmazane. Zobaczyć dokładnie za to można wszystko to, co znajduje się znacznie dalej, i mimo większej odległości przedmioty nie tracą na ostrości.
Chcąc przenieść koncepcję opartą na wadach wzroku do dzieł z obszaru sztuk wizualnych, odniesienia do dalekowzroczności dotyczyć będą nie tyle sposobu widzenia elementów, które składają się na formę prac, co na warstwę treściową, która związana jest z odległością czasową, czyli z przyszłością. Analiza tego co będzie ,,dalej" opiera się w przypadku tej wystawy na obserwacji kondycji współczesnego człowieka, zarówno jako jednostki, jak też społeczności. Stąd też uzasadniony niepokój i obawy cechują wiele z prac, które składają się na całość wystawy ,,Efekt dalekowzroczności". Koncepcje i historie jakie prezentują w pracach artystki i artyści biorący udział w wystawie wywodzą się z obserwacji, ale kluczową jest tu warstwa treściowa prac, w której stawiane są pytania o istotne dla życia i rozwoju człowieka kwestie. W jakim kierunku pójdziemy, dokąd właściwie zmierzamy? Czy mentalność ludzka zmieniła się, czy relacje między ludźmi mogą się zmienić na lepsze? Czy będzie potrzeba większej obecności ludzi w naszym realnym życiu?
Wystawa nie daje odpowiedzi, a raczej stawia pytania o to co może być dalej, jaka może być nasza przyszłość. W pracach, które składają się na całość wystawy, pojawia się m.in temat badania wpływu na postrzeganie ciała, jaki mamy my sami, na ile jest ono postrzegane indywidualnie, a na ile poddane jest ocenie i wartościowaniu w aspekcie społecznym. Ten problem analizuje w pracy "Habitus" Borys Makary. Do procesu poszukiwania tożsamości, wykluczeń i cierpienia, na które spuszczana jest społecznie zasłona milczenia, odnosi się w prezentowanych na wystawie pracach "Imprints of Identity" i "Scars" Katarzyna Rumińska. Człowiek jako eksperyment stał się analizą, w której kluczową jest nowa filozofia, która opiera się na refleksji nad cierpieniem egzystencjalnym u Marka Herbika w cyklu "Dehumanizacja". Krytyczne rozumienie i odniesienia do tego czym jest kreatywność są problematyką prac Bartłomieja Jarmolińskiego w cyklu "Ćwiczenia kreatywności". Potrzebę skupienia się na samej sobie, doświadczania czegoś wyjątkowego w aspekcie metafizycznym oraz powrót do pierwotnej, kobiecej energii istnienia znajdziemy w pracach Anny Andrzejewskiej "Lądowanie na planecie Ziemia" i u Roksany Kularskiej-Król w cyklu "Boginie codzienności". Transcendencja, medytacja, która obrazuje harmonię, potrzebę równowagi jako jedynego kierunku na drodze do autopoznania i dalszego rozwoju to obszar, w którym sytuują się prace Elżbiety Dul-Ledwosińskiej, Marka Poźniaka i obrazy malarskie z cyklu "Equilibrum" Doroty Herbik. Graficzne obrazo-obiekty Joanny Małeckiej i prace dźwiękowe Karola Stolarka wykorzystują dynamikę jako poszukiwanie bodźca i prowokowanie zarazem do aktywności życiowej, w której to co ludzkie jest najistotniejsze.
Tytułowy efekt dalekowzroczności ma zamiar uświadomienia odbiorcy jakie mechanizmy nami rządzą i jak bardzo podatni jesteśmy na przyzwyczajenia, z którymi żyjemy od "zawsze", według których tak trudno przyswoić nam to co "inne". Być może intuicyjnie, osoby tworzące posiadają umiejętności, które pozwalają im widzieć więcej, może też widzieć "dalej". A jest to możliwe poprzez obserwacje i analizy, które realizują w procesach twórczych. Jeśli tak jest, to procesy twórcze, których efektami finalnymi są prezentowane na wystawie prace, można traktować jako zwyczajnie niezwykłe umiejętności zobaczenia i przewidzenia procesów, które mogą być ważne, istotne by umiejętnie obserwować i odnaleźć własną drogę i miejsce.