Dyscyplina Sztuki Plastyczne i Konserwacja Dzieł Sztuki
PRZEDMIOT PRYWATNY
WYSTAWA RZEŹBY prof. Joanna Bebarska, prof. Iwona Langowska
19 grudnia 2018 r. o godz. 19.00 w galerii Akademickiego Centrum Kultury i Sztuki “Od Nowa”odbędzie się wernisaż wystawy rzeźb dwóch artystek związanych z UMK - wieloletnich pracowniczek naukowo-dydaktycznych, prof. Joanny Bebarskiej i prof. Iwony Langowskiej. Wystawa potrwa do 18 stycznia 2019 r.
Sztuka Joanny Bebarskiej , Iwony Langowskiej rodzi się z akceptacji przedmiotu (obiektu) jako sceny, na której może zostać przedstawione doświadczenie istnienia. Przy czym podejście do przedmiotu (obiektu) w przypadku każdej z artystek jest odmienne, jak odmienne są strategie egzystencjonalne.
Dla Joanny Bebarskiej przedmiot (obiekt) jest " miejscem", w którym może zrealizować się wartość i symbolika, jaką niesie z sobą geometria. Geometria - prócz tego, a może dzięki temu, że jest zbiorem abstraktów - staje się ideą, która potrafi witalizować osobę jej doświadczającą. Dzieje się to dzięki zawartej w geometrii symboliczności lub też otwarciu, które daje geometria na świat archetypów. W poszukiwaniu archetypowej istoty, Joanna Bebarska wskazuje w swojej pracy na geometrię, jako wieczny wyraz porządku, harmonii, miary i tajemnicy. W swojej twórczości artystka ukazuje to, co ukryte i przedstawia jako wartość dla odkrywania rzeczywistości, magia liczb, kształtów ujawnia inspirującą moc tego, co stanowi dla niej najgłębszą tajemnicę świata. Prace rzeźbiarskie Joanny Bebarskiej ofiarują widzowi możliwość jak gdyby " ponownego pobudzenia do życia", odkrywając aspekty geometrii od nowa, w bardzo indywidualny sposób.
Inną strategię egzystencjalną prezentuje poprzez swoją twórczość Iwona Langowska. Dla tej artystki punktem wyjścia jest zwykłe codzienne doświadczenie, zwłaszcza to, które staje się totalne, bo obejmuje całego człowieka. Takie doświadczenie jest jak teraźniejszość w ludzkich rozważaniach o czasie. Prowadzą one do wniosku, że teraźniejszość, zanim " solidnie " zaistnieje przepada w przeszłości lub nim stanie się faktem przejawia się jako element przyszłości. To doświadczenie ulotności znajduje odzwierciedlenie w twórczości Iwony Langowskiej - w jej próbach uchwycenia przedmiotu, który w jednej chwili pojawia się jako efekt aktu twórczego i znika w procesie jego interpretacji.
Prof. Joanna Bebarska prowadziła pracownię Medalierstwa i Małej FormyRzeźbiarskiej, prof. Iwona Langowska pracownię Ceramiki Artystycznej. Obie Panie Profesor jako pedagożki mają swój udział w współtworzeniu Kierunku Rzeźby na Wydziale Sztuk Pięknych, UMK. Obie jako artystki przyczyniły się - przez swoją działalność pedagogiczną i przede wszystkim artystyczną - do ukształtowania obrazu sztuki rzeźbiarskiej jaką uprawiają i uprawiali artyści , którzy odebrali edukację na UMK. Szkoła ta wychodziła z indywidualnej relacji między przedmiotem (obiektem) a każdą doświadczającą go osobą - zarówno jego twórcą a jego odbiorcą.