Dyscyplina Sztuki Plastyczne i Konserwacja Dzieł Sztuki
OD 16.05 JUBILEUSZOWA WYSTAWA MIROSŁAWY ROCHECKIEJ
Serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy prof. dr hab. Mirosławy Rocheckiej "HIEROFANIE", które odbędzie się 16 maja 2022 r. o godz. 20.00 w Galerii Dworzec Zachodni Akademickiego Centrum Kultury i Sztuki "Od Nowa". Artystka obchodzi 30-lecie pracy twórczej, wystawa ma więc charakter jubileuszowy. Oglądać ją można do 14.06.2022 r.
Mirosława Rochecka. Urodziła się w 1960 roku w Sępólnie Krajeńskim. Dyplom z malarstwa obroniła na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu w pracowni prof. Mieczysława Wiśniewskiego w 1989 roku. Od 1996 roku pracuje na Wydziale Sztuk Pięknych UMK, obecnie jako profesor. Prowadzi pracownię malarstwa dla studentów konserwacji zabytków. Tworzy w dziedzinie malarstwa, posługując się językiem syntetycznej formy abstrakcyjnej opartym na symbolice światła i koloru. W dorobku artystycznym ma ponad 30 wystaw indywidualnych oraz udział w ponad 200 wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień, m.in: Medal na X Biennale Sztuki Sakralnej – Sacrum 2000 w Gorzowie Wielkopolskim (2000); wyróżnienie w dziedzinie malarstwa na III Polygonyum w BWA w Bydgoszczy (2013). Razem z Kazimierzem Rocheckim była kuratorką VI. edycji Forum Malarstwa Polskiego w Lesku (1999–2011). Była inicjatorką i kuratorką wystaw m.in.: Ars-Principia w Akademickiej Przestrzeni Sztuki w UMK w Toruniu i BWA w Kielcach (2014), Projekt 966. Jubileusz Narodowy – Sztuka Polska 2016 (2016/2017), Znaki Apokalipsy oraz wystaw w Galerii Forum Wydziału Sztuk Pięknych UMK i Akademickiej Przestrzeni Sztuki UMK (2011–2019). Jej prace znajdują się w zbiorach muzeów i kolekcji w Polsce i za granicą.
- Moje malarstwo nawiązuje do nurtu ekspresyjnej abstrakcji i malarstwa metafizycznego. Pokrewieństwo dla moich działań i założeń teoretycznych w dziedzinie malarstwa odnaleźć można w tekstach teoretycznych Wassily Kandinsky’ego, Władysława Strzemińskiego, Paula Klee, a także w twórczości amerykańskich abstrakcjonistów szkoły nowojorskiej color field painting, jak Cliford Still, Barnett Newman czy Mark Rothko. Bliskie mojej malarskiej ekspresji są także założenia malarstwa gestu action painting. Jednak inspiracji do swoich realizacji nie szukam u innych twórców, choćby pokrewnych. To raczej późniejsze analizy i porównania są powodem przywołania ich w kontekście mojej twórczości. Charakter mojego malarstwa wynika przede wszystkim z własnych poszukiwań, odczuć, obserwacji form i zjawisk natury, szczególnie zjawisk świetlnych, odbić, blasków, refleksów i zestawień barwnych. Forma moich obrazów kształtuje się w wyniku dokonywanych wyborów i intuicyjnych preferencji, a także bieżącego rejestrowania własnych uczuć, przeżyć i emocji.
- W malarstwie interesuje mnie kolor, światło, gest, malarska materia; emocjonalne i ekspresyjne oddziaływanie stosowanych środków, a także związane z nimi treści archetypiczne, metaforyczne, symboliczne i duchowa nośność koloru. Posługuję się językiem czystej i maksymalnie prostej formy abstrakcyjnej opartym na symbolice i ekspresji światła i koloru. Głównym problemem mojej twórczości jest wyrażanie treści duchowych przez materię malarską. Punktem wyjścia było dla mnie szukanie relacji między materią a duchem w malarstwie. Polegało to na doborze środków wyrazu i kształtowaniu formy malarskiej wypowiedzi, w sposób dający możliwość jej kontemplacyjnego odczytania. Odkrywanie niewyczerpanych możliwości przekazu treści, przesłań i emocji poprzez formę abstrakcyjną stało się dla mnie źródłem inspiracji. W oparciu o tradycję bliskiego mi Średniowiecza stworzyłam własny kod malarskiej wypowiedzi oparty na archetypicznym, symbolicznym i psychologicznym oddziaływaniu koloru – siedem znaczących kolorów . Do siedmiu znaczących kolorów zaliczam także czerń i biel.
- Każda wartość kolorystyczna, w moim przekonaniu, niesie ze sobą określony przekaz treści, emocji, nastroju. Kolor jest głównym budulcem materii i formy obrazu, a zarazem pełnym wyrazu nośnikiem treści, uczuć i emocji. Wypowiada się przez indywidualną jakość, która posiada swoje specyficzne abstrakcyjne walory wyrazowe, na które składają się jakość pigmentowa, nasycenie, świetlistość, głębia czy wyciszenie.
- Wielowarstwowa struktura i migotliwa malarska tkanka pociągają do wnętrza obrazów, wprowadzają w ich odrębny, tajemniczy obszar. Jasne świetliste obszary w zestawieniu ze strefami mrocznymi lub błyski intensywnego koloru wybijające się spośród gestów o zgaszonych odcieniach podkreślają wzajemnie swój charakter. Światło kreuje jedność obrazu, ożywia materię malarską i daje poczucie jej uduchowienia. Światło w moich obrazach to przede wszystkim świetlistość koloru, blask, przeświecanie przez warstwy malarskiej materii, a także kumulujące się w obszarach koloru jego kondensacje i temperaturowe spięcia na granicach przeciwstawnych jakości.
Emocjonalnie formowana struktura obrazu nabiera cech osobowych i niepowtarzalnych. Ślad pędzla i grafologia malarskiego gestu są ściśle związane z osobowością artysty. Wartością jest dla mnie żywość i naturalność malarskiego zapisu. Dobry obraz, w moim przekonaniu, wygląda jakby namalował się sam, a jednocześnie jest rozpoznawalny i utożsamiany z nazwiskiem i osobą artysty. Malarstwo, to podobnie jak muzyka to sztuka kompozycyjna. Komponowanie obrazu jest procesem, który trwa od pierwszego śladu na płótnie do ostatniej decyzji o ukończeniu obrazu.