IDZIE. Od kilku lat w strefie Kultywacji Artystycznej PLANTA w Biskupicach odbywają się spotkania twórcze z cyklu Koncentracje. Ostatnie z nich – Palcem po niebie  (2019 rok) oraz Trud  (2020 rok) – znalazły swój finał w formie wystawy pt Trudne niebo  w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu (2020 rok). W 2021 roku w Biskupicach odbyło się kolejne spotkanie twórcze, tym razem zorganizowane pod hasłem IDZIE. Była to dwuetapowa impreza o charakterze efemerycznego wydarzenia artystycznego z prelekcjami, dyskusjami i prezentacją dzieł. W galerii Artus odbędzie się trzecia edycja projektu Idzie z wystawą i oprowadzaniem kuratorskim w obecności autorów prezentowanych prac. 

Hasło spotkania jest wieloznaczne bez jakiegokolwiek określonego podmiotu - kto?, co?, miejsca: gdzie?, celu: dokąd?, oceny: jak? Każde z zasugerowanych pytaniem podmiotów i okoliczników dodane do zwrotu idzie, mimo wszystko budzi określone refleksje i wrażenia, a co za tym idzie, poczucie sensu. Nie jest źle, jeżeli coś idzie, jakoś idzie i dokądś zmierza. Pojawia się wrażenie celowości ugruntowane koniecznością aktywności – nic nie idzie, jeżeli tej aktywności brak. Formy aktywności mogą być nieograniczone i niekoniecznie związane z trudem. Czasami wystarczy akceptacja jeżeli coś idzie mimo wszystko. Może się zatem wydawać, że większość wariantów słownych z użyciem zwrotu idzie budzi raczej pozytywne uczucia, napełnia nadzieją i spokojem. Z drugiej jednak strony idzie jest słowem dynamicznym i pełnym napięcia. To nie stan lecz proces, a nieuchronność tego procesu może generować uwarunkowany psychologicznie niepokój. Idzie, to permanentnie nagi czasownik, którego w przeciwieństwie do innych czasowników nie można przekształcić w rzeczownik, by go choć na chwilę zatrzymać i ugruntować w akcie ucieleśniania - zjawiska tak niezbywalnego przecież w procesie twórczym. Dlatego ten nagi w naszym założeniu czasownik w jakichkolwiek próbach obrazowania pragnie ubierać się w najróżniejsze określniki inicjujące narrację – zindywidualizowany ciąg skojarzeniowy bardziej lub mniej bodźcowany przez nadawcę. Idzie, zazwyczaj pokonuje czas i przestrzeń, ale też wraz z wykrzyknikiem coś uruchamia. Lubi też najczęściej w antonimie zastępować inne słowa takie jak móc, dać (np.: nie można tego zrobić, nie da się tego zrobić - nie idzie tego zrobić, lub bardziej absurdalnie – nie idzie tego przeskoczyć, nie idzie iść). Słowo idzie uwielbia kontekst, bo samo w sobie jest raczej puste i czeka dopiero na wypełnienie treścią. Rolą uczestników Koncentracji 2021 było nadanie tytułowemu hasłu autorskiego wymiaru. Krzysztof Mazur

Uczestnicy wystawy: Katarzyna Adaszewska, Witold Bargiel, Anna Bochenek, Joanna Dąbkiewicz-Luścińska, Jacek Jagielski, Sebastian Kłosowski, Stanisław Kośmiński, Iwona Liegmann, Małgorzata Łojko, Ala Majewska, Krzysztof Mazur, Małgorzata Mazur, Zbigniew Mikielewicz, Marcin Plichta, Dariusz Przewięźlikowski, Kazimierz Rochecki, Mirosława Rochecka, Rafał Sławnikowski, Aleksandra Sojak-Borodo, Arleta Szatkowska, Laura Szymoniuk, Piotr Tołoczko, Maciej Wierzbicki, Małgorzata Wojnowska-Sobecka, Patrycja Wójcik, Marek Zacharski.

Link do strony Dworu Artusa: https://artus.torun.pl/events/wernisaz-wystawy-idzie-wystawa-zbiorowa-z-cyklu-koncentracje/