Dyscyplina Sztuki Plastyczne i Konserwacja Dzieł Sztuki

PROJEKT "SZATNIA". JOANNA CHOŁAŚCIŃSKA - "ŚWIADOME ŚNIENIE""

2021-02-22

Nowe działanie na naszym Wydziale! Zapraszamy do obserwowania wieloetapowego projektu SZATNIA.

Każdy, kto choć raz był w głównym budynku Wydziału Sztuk Pięknych w Toruniu, trafił na nią. Przez te wszystkie lata pełniła różne funkcje - od tych, dla których została powołana, po składzik, w którym trzymało się szpargały, dla których nie było gdzie indziej miejsca. W sposób płynny z miejsca o bardzo konkretnym zastosowaniu stała się niemiejscem.

Pojawiła się zatem potrzeba nadania jej nowego życia, zdefiniowania jej na nowo.

Pragniemy, by szatnia stała się przestrzenią działania, w której artyści będą opowiadali swoje historie. Chcemy tę bardzo małą, specyficzną przestrzeń wypełnić narracjami, których przez tak długi czas w tym miejscu brakowało.

Pierwsza odsłona tego wydarzenia to działanie Joanny Chołaścińskiej "Świadome śnienie", które zainicjowane zostało 15 lutego 2021 r.

Kolejne odsłony wydarzenia będą prezentowane co dwa tygodnie, aż do wakacji. Zapraszamy!

https://www.facebook.com/Niemiejsce-102443295220758/

Joanna Chołaścińska nawiązuje w swojej pracy do praktyki jogicznej – jogi psychicznego snu. W czasie działania analogicznie do praktykujących jogę Nidrę pozostawała w pozycji leżącej, zwanej pozycją martwego ciała (savasana) dbając o rozluźnienie, bezruch i świadome podążanie za głosem prowadzącego. Artystka w wypowiadanych zdaniach używała zwrotów zapożyczonych z sesji jogi, pominęła jednak istotne aspekty i części związane z praktyką, a przesunęła akcent na odczucie danego miejsca i odczucie własnego ciała w tym miejscu. Użyła swojego głosu, jako narzędzia i kluczowego elementu dzieła.

Artystka w wypowiadanych zdaniach używała zwrotów zapożyczonych z sesji jogi, pominęła jednak istotne aspekty i części związane z praktyką, a przesunęła akcent na odczucie danego miejsca i odczucie własnego ciała w tym miejscu. Użyła swojego głosu, jako narzędzia i kluczowego elementu dzieła.

Autorka wyjaśnia, że zalecane działanie zgodne z instrukcjami. Odbiorca, który poddaje się zaleceniu, by przyjąć wygodną pozycję i zamknąć oczy, współtworzy rzeczywistość w obrębie tej przestrzeni. Poprzez kontemplację i świadomość swojego ciała, wypełnia sobą tę konkretną zamkniętą przestrzeń „Szatni”. Szatnia staje się kapsułą, w której dochodzi do pełniejszego doświadczenia ciała i świadomości ciała – umysłu. W związku z ograniczoną przestrzenią i jednym miejscem, w którym można się położyć, inni odbiorcy stają się świadkami i obserwatorami intymnego procesu, jakiego doświadcza osoba śniąca w Szatni. Oni z kolei doświadczają z jednej strony płytszego zanurzenia się w przestrzeń, bo patrzą z zewnątrz, ale kontemplują Szatnię i wszystko, co w danym momencie zawiera ona w sobie, również zmysłem wzroku.